Gebruikte en afgekeurde brillenglazen getransformeerd tot een caleidoscopisch abstracte sculptuur, een nieuw geheel van fragmenten en heelheid. De brillenglazen refereren naar informatie ontvangers. Glas als een metafoor voor onze gecompliceerde relaties met ervaringen en geschiedenis. Wetenschap, industrieproducten en technologie zijn samengesmolten. De openingen tussen de glaselementen en hun vorm breekt de harde lijnen, het weerkaatst en reflecteert het licht, het smelt samen tot een vlechtwerk van schaduw en licht. De beelden tonen een herinnering aan lang vervlogen herinneringen. Geactiveerde ervaringslagen van de werkelijkheid die achter de zichtbare werkelijkheid ligt. Ze zijn gebaseerd op communicatie tussen mens en omgeving. Door hun plaatsing worden zij een communicatief onderdeel tot reflectie om zo de fysieke en mentale ervaring met elkaar te verbinden en binnen- en buitenwereld te versmelten, het materiële en immateriële.